Deze zomer leerde ik Joost G. van Beek kennen. Hij ging een reis naar Zweden maken en vroeg ik of hij zijn ervaringen wilde vastleggen voor een gastbijdrage op mijn weblog. Omdat Joost al wat ouder is, is hij is het levende bewijs dat je nooit te oud bent om nieuwe dingen te proberen!
Nou dat vastleggen is prima gelukt hoor, Joost, bedankt en daar ga je:
-- Maarten
Aanleiding
Waar te beginnen met dit verhaal. Met onze stuga “Lummerilund”
in Zweden gelegen tussen de grote meren aldaar. We zitten daar vaak in de zomerperiode.
Mijn echtgenote en ik en zijn beiden eind
zestig jaar. Recent hebben wij een “tweede
hands” elektrische Peugeot 208 gekocht, om zo duurzaam en klimaatneutraal te rijden. `Want
als wij senioren het niet doen, wie dan wel?' zo dachten we bij deze aankoop.
Zou het mogelijk zijn om zonder grote problemen daar te
komen? Om van Alphen aan den Rijn naar Broddetorp in Zweden en vice versa te rijden, de
accu op te laden etc.. Deze Peugeot heeft een actie radius met volle accu van
iets meer dan 300 km in de zomerperiode. Dus volgens de verkoper was dat geen
probleem en goed mogelijk. Maar ja klopt een dergelijk marketing verhaal ook...
De route
We besloten dat ondergetekende de eerste keer de reis alleen zou maken om
ervaring op te doen. Dit kon ook want mijn partner logeerde een tijdje in
Ecuador bij haar kleinkinderen. Tevens besloot ik in het weekeinde te rijden zodat
er weinig vrachtverkeer op de Duitse
autobaan is en dus rustiger op de weg.
Op hoofdlijnen zag mijn route er als
volgt uit: Nederland-Osnabrück-Bremen-Hamburg-Kiel-Gotenburg (veerboot) .
En in Zweden nog een paar uur rijden naar Broddetorp. Een reis van meer dan 1200 km er naar toe over de autobaan of snelwegen.
Dus globaal gesproken tenminste 4 keer
de accu opladen (thuis niet meegerekend) .
Om te beginnen, en niet te vergeten: Het rijden in een elektrische
auto is een feest: de auto rijdt rustig, geen geschakel, geen geluid, is wendbaar en snel
en rijdt duurzaam, groen. Dat ervoer ik
op deze reis vaak.
De voorbereiding
Naast natuurlijk een opgeladen accu moet je een paar zaken van te voren geregeld hebben. Dit is hoe ik het heb aangepakt:
A. Een advies over de route en beschrijving van de ANWB van
hun website beschikbaar hebben met
daarop de plek waar de gangbare laadpalen staan. Vergeet niet de kaartjes te
printen als de paal buiten de autoweg staat. Anders weet je niet goed waar te
zoeken.
B. Een laadpas voor gebruik in het buitenland in ons geval
die van Plugsurfing (ook op advies van de ANWB) en de bijbehorende app op de
mobiele telefoon. Weet ook welk type
stekker je zoekt. In mijn geval een CCS en type 2.
C. Een goede, analoge kaart van het land waar je door heen
reist. Voor het geval dat. Dus geen globale kaart maar één waarop details
staan.
De heenreis naar Zweden
Lichtelijk gespannen startte ik de reis op 12 juni j.l. in de ochtend. Gespannen, want je weet maar nooit. Mijn eerste laadstop was bij de grensovergang Lutte/Oldenzaal
(beter de Raststatte Bentheimer Wald süd) en dat ging goed. De laadpaal stond duidelijk
aan gegeven. En de pas deed het. Er stond geen andere auto.
De tweede stop bij de Raststätte Dammer Ost (boven
Osnabrück) ging ook goed. Ook al was het er behoorlijk druk en kreeg de auto veel bekijks
van nieuwsgierige automobilisten.
Daarna kreeg ik tussen
deze stop en Bremen te maken met veel files en dus oponthoud terwijl ik had gereserveerd
voor de boot Kiel- Gotenburg om 1700 uur. Zou ik dat nog halen. Goede raad is
dan duur. Improviseren dus.
Eerst maar laden net boven Bremen en zorgen voor een volle
accu. Uit de ANWB kaart had ik opgemaakt dat het om een paal bij een dorp
Posthausen ging ,een paar km van de autobaan.
Dat bleek er toch anders uit te zien dan gedacht; het was een groot winkel
complex en vind dan op die grote en drukke parkeer plaats maar eens een
laadpaal. Ik kreeg een ingeving ,de Mac Donalds, en jawel daar stond 'ie.
Tijdens
het laden heb ik met Google Maps de afstand naar Kiel berekend en gekeken of er
geen provinciale weg was van af Hamburg oost. Hamburg west leverde nl veel
vertraging op vanwege enkele “Baustelle”. Die was er en als ik niet te veel
stroom gebruikte kon ik Kiel wel halen. Dus de airco, radio etc. maar niet gebruiken
en 80 km als kruissnelheid (harder mag toch niet op een Duitse provinciale weg).
Het ging net goed en een kwartier voor vertrek van de boot
reed ik er op met een vrijwel lege accu. Maar dat laatste was geen probleem
want volgens de app heeft Zweden veel laadpalen. De stress gleed mijn lichaam uit mede dankzij
een lekker Duits biertje en het fraaie uitzicht vanaf de boot op zee en de
haven van Kiel .
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook stress ervoer omdat
de geldigheid van mijn negatieve corona test resultaat die ik nodig had in
Zweden zou verlopen als ik de afgesproken boot niet haalde. Overigens hebben
deze veerboten (nog) geen laadmogelijkheid voor accu’s van “en e-bil”.
Ook de aankomst in Gotenburg de volgende morgen was een
feest. Een prachtige kustlijn bezaaid met kleine eilanden die geel kleurden van
de bloeiende muurpeper. En vervolgens een haven gebied en een prachtige en hoge
boogbrug waar we onder door voeren.
In Gotenburg staan volgens de app veel laadpalen maar toch besloot
ik bij het vliegveld Landvetter (10 km van de aankomst van de boot gelegen en
net buiten de stad) op te laden want daar kende ik de situatie een beetje. En volgens
de app stonden er daar 2 palen. Het ging
helemaal goed met een laadtijd van
minder dan een half uur. En de pas werd geaccepteerd. Daarna haalde ik mijn
stuga met gemak.
Het theoretisch
berekende aantal oplaadmomenten bleek over de gehele reis bepaald dus te
kloppen namelijk 4x.
Het verblijf in Zweden
Tijdens de daarop
volgende 14 dagen dat ik in zweden bivakkeerde, had ik geen enkele probleem bij
het opladen van de accu. Ik laadde deze op via een buiten stopcontact bij mijn eigen huisje met een thuislader voor aan het stopcontact. Ook weer een keer bij een
laadpaal van de Mac Donalds geweest . En een keer een paal gebruikt met een QR
code en betalen via een creditcard.
De terugreis naar Nederland
Dan de terugreis op 3 en 4 juli jongstleden. 'Veel minder spannend' dacht ik
in eerste instantie, want ik zou gewoon dezelfde laadpalen/-plekken nemen van de
heenreis.
Ik vergat evenwel te controleren op de ANWB site of dat mogelijk was.
Jammer dan. Het begon al bij Landvetter; de paal van de heenreis aldaar weigerde
nu mijn pas . En de tweede laadpaal aldaar, bij de Mac Donalds, werd bezet door
een Zweedse auto waarvan de chauffeur maar
niet op kwam dagen.
Dus toch Gotenburg maar in en gezocht naar palen via de
Plugsurfing app. Mijn eerste poging bleek een groot hotel vlak bij de aanlegplaats
boot . Helaas na veel zoeken en vragen bleken ze wel een laadpaal te hebben in
hun eigen parkeergarage maar die was
alleen voor gasten.
Nej, Nej
En dat was ik niet; dus "nej nej" . Toen naar de grote parkeerplaats Heden in het centrum ; daar stonden
alleen palen van “Gotenborg Energi” en daar was de pas niet geschikt voor. Na
nogal wat zoeken vond ik uiteindelijk een geschikte laadpaal bij een benzinestation.
Ik laadde de accu zo vol als mogelijk en vermaakte me ondertussen met uitzicht
op een druk punt van de binnenstad.
De nachtelijke bootreis verliep net zo gesmeerd als op de
heenreis. Zelfs nog beter want ik had een hut met patrijspoort genomen; dus
lekker geslapen want zon afgesloten ruimte zonder zicht op buiten is niet mijn
ding.
Het eerste laadpunt in Duitsland bij Bremen was even zoeken en
bij de receptie van een groot benzine station vragen waar hun concurrent stond.
Uiteraard gevonden. Ook weer snel opgeladen; dit duurde maar een half uur. En
volgens de afstand meting via Google Maps kon ik Lutte/Oldenzaal bij de grens met
Nederland ruim halen. En toen maakte ik
een fout door te kiezen voor een provinciale weg en een kortere route . Dat was
een aanrader van een kennis die ik ontmoet had. Ik kreeg te maken met twee forse “Baustelle” en dus grote
omleidingen op het Duitse platteland. Ik zat behoorlijk in mijn rats.
Maar de accu
deed zijn best en ik haalde met een uur vertraging de parkeerplaats bij Lutte.
Werkte de laadpaal aan de zuidzijde van
de snelweg op de heenweg wel; nu aan de noordzijde dus niet. Een aanbieder waar Plugsurfing blijkbaar geen deal mee heeft. Ondanks hun app die deze paal wel
aangaf.
Eindelijk Fastned
Met nog 30 km in de accu haalde ik nét de bekende Fastned paal bij Oldenzaal . En die werkte
als een tierelier. Vervolgens kreeg ik een vreselijke stortbui in Oost
Gelderland waardoor ik op de vluchtstrook mijn toevlucht zocht . En met mij
vele anderen. Later hoorde ik dat deze bui grote overstromingen had veroorzaakt
in die buurt. De thuisbasis haalde ik daarna met een kruissnelheid van 100 km
per uur op mijn sloffen.
De reis met de elektrische auto is goed bevallen. Laten we
zeggen “nooit te oud om te leren”. De veerboot is mij ook goed bevallen; je
slaapt en rust uit terwijl je toch
kilometers maakt. En qua financiën net zo duur als de reis door Denemarken en
Zuid Zweden met een overnachting aldaar. Mijn echtgenote behoef ik niet te
overtuigen hiervan. Dus voortaan nemen wij de boot als we met eigen elektrisch vervoer
naar Zweden gaan.
Lessen
De lessen op een rijtje die ik voor mezelf heb getrokken
n.a.v. deze reis; wellicht ook handig voor anderen :
-Bereid je goed voor: de door de ANWB geadviseerde route
printen, (analoge) kaarten kopen , goede laadpassen en app hebben, type stekker
weten etc..
- Hou een reserve in je accu aan voor als palen niet
werken van zo'n 40 km.
- Stel je in op improviseren als laadpalen niet thuis
geven. Ook staat niet op alle grote informatie borden langs de snelwegen goed
aan gegeven dat er een laadpaal staat.
- Onderschat het vinden van palen in een grote stad of op
een grote parkeerplaats niet. Schroom niet te vragen.
- Als je twijfelt rij dan niet door maar zoek een
parkeerplaats en pak de kaart erbij om je route te bepalen. De
laadpalen die mijn auto navigatie systeem aangaven , vertrouwde ik niet. Daar
zitten ook privé laadpalen tussen.
- Oplaadtijden vallen reuze mee. In mijn situatie gemiddeld
een half uur.
-einde-
Dit was een gastbijdrage voor deze weblog van Dhr. Joost G. van Beek. Joost is te bereiken op
jgvanbeek@gmail.com voor meer informatie.
