[Gastblog] Zweden 2021, door Joost

Deze zomer leerde ik Joost G. van Beek kennen. Hij ging een reis naar Zweden maken en vroeg ik of hij zijn ervaringen wilde vastleggen voor een gastbijdrage op mijn weblog. Omdat Joost al wat ouder is, is hij is het levende bewijs dat je nooit te oud bent om nieuwe dingen te proberen! 

Nou dat vastleggen is prima gelukt hoor, Joost, bedankt en daar ga je:

-- Maarten

Aanleiding

Waar te beginnen met dit verhaal. Met onze stuga “Lummerilund” in Zweden gelegen tussen de grote meren aldaar. We zitten daar vaak in de zomerperiode.

Mijn echtgenote en ik en zijn beiden eind zestig jaar. Recent hebben wij een “tweede hands” elektrische Peugeot 208 gekocht,  om zo duurzaam en klimaatneutraal te rijden. `Want als wij senioren het niet doen, wie dan wel?' zo dachten we bij deze aankoop.

Zou het mogelijk zijn om zonder grote problemen daar te komen? Om van Alphen aan den Rijn naar Broddetorp in Zweden en vice versa te rijden, de accu op te laden etc.. Deze Peugeot heeft een actie radius met volle accu van iets meer dan 300 km in de zomerperiode. Dus volgens de verkoper was dat geen probleem en goed mogelijk. Maar ja klopt een dergelijk marketing verhaal ook...

De route

We besloten dat ondergetekende de eerste keer de reis alleen zou maken om ervaring op te doen. Dit kon ook want mijn partner logeerde een tijdje in Ecuador bij haar kleinkinderen. Tevens besloot ik in het weekeinde te rijden zodat er weinig vrachtverkeer op de Duitse autobaan is en dus rustiger op de weg. 

Op hoofdlijnen zag mijn route er als volgt uit: Nederland-Osnabrück-Bremen-Hamburg-Kiel-Gotenburg (veerboot) . En in Zweden nog een paar uur rijden naar Broddetorp.  Een reis van meer dan  1200 km er naar toe over de autobaan of snelwegen. Dus globaal gesproken tenminste 4  keer de accu opladen (thuis niet meegerekend) . 

Om te beginnen, en niet te vergeten: Het rijden in een elektrische auto is een feest: de auto rijdt rustig,  geen geschakel, geen geluid, is wendbaar en snel  en rijdt duurzaam, groen. Dat ervoer ik op deze reis vaak.

De voorbereiding

Naast natuurlijk een opgeladen accu moet je een paar zaken van te voren geregeld hebben. Dit is hoe ik het heb aangepakt:

A. Een advies over de route en beschrijving van de ANWB van hun website beschikbaar hebben met daarop de plek waar de gangbare laadpalen staan. Vergeet niet de kaartjes te printen als de paal buiten de autoweg staat. Anders weet je niet goed waar te zoeken.

B. Een laadpas voor gebruik in het buitenland in ons geval die van Plugsurfing (ook op advies van de ANWB) en de bijbehorende app op de mobiele telefoon.  Weet ook welk type stekker je zoekt. In mijn geval een CCS en type 2.

C. Een goede, analoge kaart van het land waar je door heen reist. Voor het geval dat. Dus geen globale kaart maar één waarop details staan.

De heenreis naar Zweden

Lichtelijk gespannen startte ik de reis op 12 juni j.l.  in de ochtend. Gespannen, want je weet maar nooit.  Mijn eerste laadstop was bij de grensovergang Lutte/Oldenzaal (beter de Raststatte Bentheimer Wald süd) en dat ging goed. De laadpaal stond duidelijk aan gegeven. En de pas deed het. Er stond geen andere auto. 

De tweede stop bij de Raststätte Dammer Ost (boven Osnabrück) ging ook goed. Ook al was het er behoorlijk druk en kreeg de auto veel bekijks van nieuwsgierige automobilisten.

Daarna  kreeg ik tussen deze stop en Bremen te maken met veel files en dus oponthoud terwijl ik had gereserveerd voor de boot Kiel- Gotenburg om 1700 uur. Zou ik dat nog halen. Goede raad is dan duur. Improviseren dus.

Eerst maar laden net boven Bremen en zorgen voor een volle accu. Uit de ANWB kaart had ik opgemaakt dat het om een paal bij een dorp Posthausen  ging ,een paar km van de autobaan. Dat bleek er toch anders uit te zien dan gedacht; het was een groot winkel complex en vind dan op die grote en drukke parkeer plaats maar eens een laadpaal. Ik kreeg een ingeving ,de Mac Donalds, en jawel daar stond 'ie. 

Tijdens het laden heb ik met Google Maps de afstand naar Kiel berekend en gekeken of er geen provinciale weg was van af Hamburg oost. Hamburg west leverde nl veel vertraging op vanwege enkele “Baustelle”. Die was er en als ik niet te veel stroom gebruikte kon ik Kiel wel halen. Dus de airco, radio etc. maar niet gebruiken en 80 km als kruissnelheid (harder mag toch niet op een Duitse provinciale weg).

Het ging net goed en een kwartier voor vertrek van de boot reed ik er op met een vrijwel lege accu. Maar dat laatste was geen probleem want volgens de app heeft Zweden veel laadpalen.  De stress gleed mijn lichaam uit mede dankzij een lekker Duits biertje en het fraaie uitzicht vanaf de boot op zee en de haven van Kiel . 

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook stress ervoer omdat de geldigheid van mijn negatieve corona test resultaat die ik nodig had in Zweden zou verlopen als ik de afgesproken boot niet haalde. Overigens hebben deze veerboten (nog) geen laadmogelijkheid voor accu’s van “en e-bil”.

Ook de aankomst in Gotenburg de volgende morgen was een feest. Een prachtige kustlijn bezaaid met kleine eilanden die geel kleurden van de bloeiende muurpeper. En vervolgens een haven gebied en een prachtige en hoge boogbrug waar we onder door voeren.

In Gotenburg staan volgens de app veel laadpalen maar toch besloot ik bij het vliegveld Landvetter (10 km van de aankomst van de boot gelegen en net buiten de stad) op te laden want daar kende ik de situatie een beetje. En volgens de app stonden er daar 2 palen.  Het ging helemaal goed met  een laadtijd van minder dan een half uur. En de pas werd geaccepteerd. Daarna haalde ik mijn stuga met gemak.

Het  theoretisch berekende aantal oplaadmomenten bleek over de gehele reis bepaald dus te kloppen namelijk 4x.  

Het verblijf in Zweden

Tijdens de  daarop volgende 14 dagen dat ik in zweden bivakkeerde, had ik geen enkele probleem bij het opladen van de accu. Ik laadde deze op via een buiten stopcontact bij  mijn eigen huisje met een thuislader voor aan het stopcontact. Ook weer een keer bij een laadpaal van de Mac Donalds geweest . En een keer een paal gebruikt met een QR code en betalen via een creditcard. 

De terugreis naar Nederland

Dan de terugreis op 3 en 4 juli jongstleden. 'Veel minder spannend' dacht ik in eerste instantie, want ik zou gewoon dezelfde laadpalen/-plekken nemen van de heenreis. 

Ik vergat evenwel te controleren op de ANWB site of dat mogelijk was. Jammer dan. Het begon al bij Landvetter; de paal van de heenreis aldaar weigerde nu mijn pas . En de tweede laadpaal aldaar, bij de Mac Donalds, werd bezet door een Zweedse auto waarvan de chauffeur maar niet op kwam dagen. 

Dus toch Gotenburg maar in en gezocht naar palen via de Plugsurfing app. Mijn eerste poging bleek een groot hotel vlak bij de aanlegplaats boot . Helaas na veel zoeken en vragen bleken ze wel een laadpaal te hebben in hun eigen parkeergarage  maar die was alleen voor gasten. 

Nej, Nej 

En dat was ik niet; dus "nej nej" . Toen naar de grote  parkeerplaats Heden in het centrum ; daar stonden alleen palen van “Gotenborg Energi” en daar was de pas niet geschikt voor. Na nogal wat zoeken vond ik uiteindelijk een geschikte laadpaal bij een benzinestation. Ik laadde de accu zo vol als mogelijk en vermaakte me ondertussen met uitzicht op een druk punt van de binnenstad.

De nachtelijke bootreis verliep net zo gesmeerd als op de heenreis. Zelfs nog beter want ik had een hut met patrijspoort genomen; dus lekker geslapen want zon afgesloten ruimte zonder zicht op buiten is niet mijn ding.

Het eerste laadpunt in Duitsland bij Bremen was even zoeken en bij de receptie van een groot benzine station vragen waar hun concurrent stond. Uiteraard gevonden. Ook weer snel opgeladen; dit duurde maar een half uur. En volgens de afstand meting via Google Maps kon ik Lutte/Oldenzaal bij de grens met Nederland ruim halen.  En toen maakte ik een fout door te kiezen voor een provinciale weg en een kortere route . Dat was een aanrader van een kennis die ik ontmoet had.  Ik kreeg te maken met  twee forse “Baustelle” en dus grote omleidingen op het Duitse platteland. Ik zat behoorlijk in mijn rats. 

Maar de accu deed zijn best en ik haalde met een uur vertraging de parkeerplaats bij Lutte. Werkte de laadpaal aan de zuidzijde  van de snelweg op de heenweg wel; nu aan de noordzijde dus niet. Een aanbieder waar Plugsurfing blijkbaar geen deal mee heeft. Ondanks hun app die deze paal wel aangaf.

Eindelijk Fastned

Met nog 30 km in de accu haalde ik nét de bekende  Fastned paal bij Oldenzaal . En die werkte als een tierelier. Vervolgens kreeg ik een vreselijke stortbui in Oost Gelderland waardoor ik op de vluchtstrook mijn toevlucht zocht . En met mij vele anderen. Later hoorde ik dat deze bui grote overstromingen had veroorzaakt in die buurt. De thuisbasis haalde ik daarna met een kruissnelheid van 100 km per uur op mijn sloffen.

De reis met de elektrische auto is goed bevallen. Laten we zeggen “nooit te oud om te leren”. De veerboot is mij ook goed bevallen; je slaapt en rust uit  terwijl je toch kilometers maakt. En qua financiën net zo duur als de reis door Denemarken en Zuid Zweden met een overnachting aldaar. Mijn echtgenote behoef ik niet te overtuigen hiervan. Dus voortaan nemen wij de boot als we met eigen elektrisch vervoer naar Zweden gaan.

Lessen

De lessen op een rijtje die ik voor mezelf heb getrokken n.a.v. deze reis; wellicht ook handig voor anderen :

-Bereid je goed voor: de door de ANWB geadviseerde route printen, (analoge) kaarten kopen , goede laadpassen en app hebben, type stekker weten  etc..

- Hou een reserve in je accu aan voor als palen niet werken van zo'n 40 km.

- Stel je in op improviseren als laadpalen niet thuis geven. Ook staat niet op alle grote informatie borden langs de snelwegen goed aan gegeven dat er een laadpaal staat.

- Onderschat het vinden van palen in een grote stad of op een grote parkeerplaats niet. Schroom niet te vragen.

- Als je twijfelt rij dan niet door maar zoek een parkeerplaats en pak de kaart erbij om je route te bepalen. De laadpalen die mijn auto navigatie systeem aangaven , vertrouwde ik niet. Daar zitten ook privé laadpalen tussen.   

- Oplaadtijden vallen reuze mee. In mijn situatie gemiddeld een half uur. 

-einde- 

Dit was een gastbijdrage voor deze weblog van Dhr. Joost G. van Beek. Joost is te bereiken op jgvanbeek@gmail.com voor meer informatie.