Een e-Golf is een heerlijke auto met een actieradius van 200km. Dat je hier prima een verre reis mee kan maken bewijst een trouwe lezer van mijn blog genaamd Hugo de Graaf uit Den Haag.
Hugo heeft reis naar de Faeröer eilanden gemaakt en ik vroeg of hij zijn verhaal wilde delen in een gastblog bijdrage. Hij ging akkoord en ik mag dit prachtige verhaal hier integraal publiceren.
Take it away, Hugo!
-- Maarten
Naar de Faeröer Eilanden met een elektrische auto (BEV) aan boord van de Smyril Line
(Smyril Line opereert één boot, de MS
Norröna, op de route Hirtshals, Denemarken – Tórshavn, Faeröer Eilanden –
Seyðisfjörður, IJsland; de boot vertrekt één keer per week vanaf Hirtshals)
De stand op mijn kilometerteller
over de periode 29 oktober 2021 tot heden (ik schrijf 10 december 2021) is een
riante 5500 kilometer. Dat komt omdat ik 1) met mijn Volkswagen e-Golf vanuit
Den Haag naar Tórshavn, Faeröer Eilanden ben gereden en 2) omdat mijn terugreis
niet terug naar Nederland is gegaan, maar naar La Rochelle, Frankrijk. Een
terugblik op mijn vakantie naar het land van 53.000 inwoners in de Noord-Atlantische
Oceaan, en de eenvoud van het reizen met een elektrische auto (BEV).
De Faeröer Eilanden (Faeröers: Føroyar; Deens: Færøerne) zijn
een eilandengroep, gelegen in de noordelijke Atlantische Oceaan in de driehoek
Schotland-Noorwegen-IJsland. De archipel is een autonoom onderdeel binnen het
Koninkrijk Denemarken dat niet bij de Europese Unie hoort; het is een
zelfbestuur onder de Deense kroon (parlementaire democratie). De Eilanden zijn
te bereiken per boot (36 uur vanaf Hirtshals, Denemarken)
of per lijnvlucht.
Mijn doel was om op de zaterdag
uiterlijk 14:30 bij de boot te zijn in Hirtshals, Denemarken. Startplaats in
deze was Utrecht, vrijdagmiddag 29 oktober, rond 15:00. Zoeken naar gratis (snel)laadpunten
had ik afgeschoten want ’s nachts rijden heeft daarop geen positieve impuls (wellicht
ten overvloede, maar de grotere Duitse supermarkten zijn dan dicht). Mijn
nachtelijke stop op weg naar de boot had ik reeds geboekt in Christiansfeld,
Denemarken. De mogelijkheid om mijn auto daar aan de ‘granny charger’ te zetten
was een surplus (in Franse sferen) bij de boeking. In totaal heb ik vijf keer
op vol vermogen mijn auto kunnen (en moeten) opladen tot aan Hirtshals, met gemiddeld
55 minuten laadtijd voor een volle batterij (10% tot 100%). Mijn vermoeden is
dat door het vier uur laden op 3,7 kW bij het hotel mijn ‘Battery Management System’
niet in werking is getreden. Ik laat het graag aan éénieders kennis over of dit
inderdaad het geval is geweest, of dat de goden mij goed gezind waren. De
buitentemperatuur was overigens perfect over mijn gehele reis, zo rond de 15 °C,
waarbij ik ook een constante snelheid probeerde aan te houden van 100 km/uur én
mijn auto had ingesteld op recuperatieniveau
3. Ik was enigszins bezorgd dat de hoeveelheid bagage (waaronder mijn
racefiets, een onbehoorlijk idee in de winter op de Faeröer Eilanden) mijn
actieradius negatief zou beïnvloeden, maar hier heb ik niets van gemerkt. Gemiddeld
was mijn actieradius tussen de 180 en 190 kilometer.
Tip 1: voor het aarden van de granny charger heb je in Denemarken
en de Faeröer Eilanden een adapter nodig van type K. Hier te koop.
Geen enkele zorg over het aanbod snelladers op de route Utrecht – Hirsthals. Mijn tactiek was dat ik met zo’n 60 kilometer op de teller keek waar er langs de snelweg, of er net vanaf, een volgende laadmogelijkheid was. Ik ben niet in de problemen gekomen.
Aangezien ik graag nog in
Denemarken voor mijn eigen gemoedsrust een Coronatest wilde afnemen vóór de
boot, had ik bedacht dat ik op de ochtend na de nachtelijke stop geen volle
batterij nodig zou hebben. De snellader bij het testcentrum (elk testcentrum in
Denemarken is aangegeven op de borden langs de snelweg en ook voor toeristen gratis)
zou mij ’s ochtends die ontbrekende kilometers geven. Verkeerd gegokt, de plaatselijke
Denen hadden de mogelijkheid tot ‘s zaterdags opladen uitgeschakeld.
Tip 2: niet op gokken.
Zodoende stond ik om tien uur ’s ochtends, na de Coronatest, bij een snellader net buiten Kolding, Denemarken. Minus benodigde laadtijd had ik nog ongeveer drie uur en vijftig minuten voor 273 kilometer. Precies om 14:30, en met precies bedoel ik ook echt precies (zie foto), kwam ik aan bij de boot in Hirtshals. Ik had bij aankomst 75 kilometer op de teller. Zeker genoeg om mijzelf de boot op te rijden, en er weer vanaf bij aankomst. Net onder Hirtshals ben ik een laatste keer gestopt. In het nabijgelegen dorp Haverslev heb ik wat boodschappen gedaan.
Tip 3: er zijn laadmogelijkheden bij/van Clever (22 kW AC - 3 fasen)
op de kade in Hirtshals. Wat betreft laadpassen voor de reis naar de boot, ik
had de passen van Shell Recharge, Maingau en badenova (en een aantal anderen)
bij mij. De eerste drie helpen je naadloos door deze rit van ongeveer 24 uur in
totaal (inclusief overnachting).
Aan boord van de boot zijn er geen officiële laadmogelijkheden of gereserveerde plekken voor elektrische auto’s, maar ik kan mij zo voorstellen dat, mocht je naast een stopcontact staan, je granny charger geaccepteerd wordt. Het kan lonen deze binnen handbereik te hebben. Voor de rijders onder ons die graag groen laden, weet dat de schoorsteen op dek 10 staat te roken. Auto op de handrem (‘handbrake’, ook wel geïnterpreteerd door mijn Duitse vrienden als ‘have a break’), noodzakelijke spullen uit je auto halen (want de deuren naar het dek zijn dicht gedurende de gehele overtocht), en 36 uur dobberen en kijken.
Ik zeg het gelaten, maar de tocht is een onvergetelijke ervaring. Een aanrader. Je bent slechts een dot op een reusachtige oppervlakte die zich strekt tot aan Groenland én verder naar het Noorden en het Westen. Voor en na de Shetland Eilanden word je enkel begroet door een verbaasde vogel die rust vindt bij de verwarmelementen op dek 8. Verder, water en golven. De vaste reizigers vergalopperen zich graag aan belastingvrije alcohol. Dat scheelt een slok op een borrel overigens. Mocht je willen vliegen maar wel je eigen auto willen hebben op de Faeröer of IJsland, dan bestaat de mogelijkheid om je auto af te geven in Rotterdam aan een cargoboot van de Smyril Line. Deze boort vaart een vaste route tussen Rotterdam en Reykjavik (om en nabij). De boot komt dan respectievelijk na vier of vijf dagen aan.
Tip 4: mocht je per boot naar IJsland gaan vanaf Hirtshals, de
boot meert op de maandag gedurende zes uur aan in Tórshavn (maandag is
momenteel de dag van aankomst op de Faeröer). De Faeröer moet zonder twijfel het
goedkoopste land ter wereld zijn om een helikoptervlucht te maken (gemiddeld 30,-
euro enkele reis). Vanwege de vele afgelegen plekken die enkel per helikopter
te bereiken zijn worden deze vluchten door de Staat gesubsidieerd. Enkel in de
maanden juni, juli en augustus is er op de maandagen de mogelijkheid om een helikoptervlucht te maken om vervolgens met een beschikbare
bus vanaf de plek van bestemming terug
te reizen naar de ferry.
Tip 5: de laadpunten op de Faeröer Eilanden kunnen naar ik weet niet
geactiveerd worden met buitenlandse laadpassen, op één snellader (150 kW) na van SEV in de hoofdstad
Tórshavn (naar ik meen in ieder geval met de laadpas van Shell Recharge; dit is
het enige DC-laadpunt op de Faeröer met een vermogen van 150 kW).
De laadbeurten bij de laadpunten
van SEV (zowel AC als DC) zijn betaald. Voor
toeristen werkt het activeren van deze laadpunten met dezelfde website www.elbil.fo, maar je kan ook een laadpas
ophalen bij het kantoor
van SEV in Tórshavn. Ik raad aan om de website te gebruiken vanwege het
gebruiksgemak. Het werkt als volgt: een account aanmaken, met je creditcard
geld op je account zetten en vervolgens op de kaart op de website het laadpunt
selecteren waar je op dat moment staat (ik raad aan om in het begin 400,- DKK op
je account te zetten, omgerekend ~54,- Euro). De laadbeurt wordt automatisch
gestopt bij een volle batterij of dit kan voortijdig worden gedaan via de website.
Tip 6: mocht je naar het Noorden reizen (omgeving Klaksvík), kan
het handig danwel noodzakelijk zijn (afhankelijk van je actieradius) om de laadpunten
in Oyrarbakki (snellader
SEV) en/of Runavík te gebruiken (snellader
SEV en AC-laadpaal BankNordik)
§ Overstekende
schapen: deze beesten hebben mij een ‘brake test’ opgeleverd. Wees daarop
voorbereid (echt waar!);
§ Sommige
wegen op hoogte kunnen in de winter moeilijk begaanbaar zijn door ijsvorming (bijvoorbeeld
hier
en hier).
Op deze wegen wordt niet gestrooid. Voor elektrische auto’s is dit voor mijn
gevoel nog meer onmogelijk vanwege de directe koppeling. Advies: wees niet
zoals ik en neem deze wegen niet;
§ Je ontkomt in de Faeröer niet aan de vele tunnels. Er zijn drie betaalde onderzeese tunnels. Je kan hiervoor online een abonnement op kenteken afsluiten. Ik raad dit aan omdat dit aanzienlijk goedkoper is wanneer je veel gaat rijden (vergeleken met afzonderlijke betalingen per genomen tunnel). Op je aangemaakte account moet je eveneens een bedrag zetten, minimaal 400,- DKK, welk automatisch wordt bijgevuld via je creditcard wanneer dit opraakt. Bij het uitkomen van de tunnels wordt je kenteken automatisch gescand en wordt het respectievelijke bedrag (per tunnel verschillend) afgeschreven van je account. Het annuleren van je abonnement kan elk moment per telefoon (+298 350200) of per e-mail. Vergeet dit niet te doen want anders wordt je creditcard eventueel belast met een nieuwe ongewenste betaling. Zet er geen bedrag op welk je niet gaat opmaken; Tunnil FO (de landelijke organisatie) stort geen geld terug.
Een goed Kerstfeest toegewenst en
alvast een Gelukkig Nieuwjaar!
Hugo | ihugo92@gmail.com
Links
§ Route Utrecht - Hirtshals
inclusief laadpunten
§ Boekingen
Smyril Line aan boord van de MS Norröna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten